του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Εκτός από τουρίστας στην πόλη κατά τη μαύρη περίοδο που ελέω Μελισσανίδη ήταν Δήμαρχός της, ο Γιάννης Βούρος αποδεικνύεται και ολίγιστος ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Δήμο μας και γενικά ως δήθεν δημοτικός παράγων.
Πρώτα, αρνήθηκε να αποδεχθεί το αποτέλεσμα των εκλογών κι άρχισε τις ενστάσεις και τις προσφυγές, όπου βέβαια έφαγε «πόρτα» από τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας.
Μετά, θέλησε να σαμποτάρει με τους δικούς του -δημοτικούς συμβούλους της παράταξής του και τις γνωστές «ουρές» του- κάθε έργο και προσπάθεια της δημοτικής Αρχής, με απανωτές προσφυγές. Το αποτέλεσμα, ευτυχώς για την πόλη, ήταν να φάει πόρτα και πάλι πόρτα, καθώς όλες οι προσφυγές απορρίφθηκαν πανηγυρικά.
Κι αφού πέρασε κοντά ενάμισης χρόνος μέχρι να χωνέψει ότι πάει, τις έχασε τις εκλογές, τέλος, «αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις», στη συνέχεια εξαφανίστηκε.
Όταν λέμε εξαφανίστηκε, το εννοούμε κυριολεκτικά. Δεν πατούσε το πόδι του ούτε στα δημοτικά συμβούλια, ούτε σε εκδηλώσεις του Δήμου.
Από την τελευταία φορά που μας έκανε την τιμή ο κ. Βούρος να εμφανιστεί στο δημοτικό συμβούλιο -Μάιος ήταν; Ιούνιος; Κάπου εκεί…- ο άνθρωπος που έλαβε εντολή από τους δημότες να ηγηθεί της αντιπολίτευσης είναι επιδεικτικά απών από ΠΑΝΤΟΥ!
Από τότε, πάνω από 100 εκδηλώσεις έκανε ο Δήμος, σε συνεργασία με συλλόγους, φορείς, δηλαδή την τοπική μας κοινωνία, ή και μόνος του. Για τα ΚΑΠΗ, για τα παιδιά, για τους μεγάλους. Θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, άλλα δρώμενα στο ΠΠΙΕΔ, στο πρώην Στρατιωτικό Εργοστάσιο, στον πολυχώρο Δροσίνη, στις πλατείες της Φιλαδέλφειας και της Χαλκηδόνας, παντού.
Ακόμα κι εκδηλώσεις που ενώνουν την πόλη όπως η αναγόρευση του Μητροπολίτη Γαβριήλ σε Επίτιμο Δημότη Νέας Φιλαδέλφειας- Νέας Χαλκηδόνας.
Ο κ. Βούρος δεν εμφανίστηκε σε ΚΑΜΙΑ εκδήλωση!
Ούτε σε μία, έτσι για δείγμα ρε παιδί μου.
Για όλες τις δραστηριότητες του Δήμου επί τόσους μήνες, δεν βρήκε ούτε δέκα λεπτά καιρό, προκειμένου να παραστεί έστω σε μια, έστω για δείγμα, έστω να περάσει να πει ένα «γεια» και να φύγει.
Προκλητικά απών, δεν αντέχει, βλέπετε τους κατοίκους του «Ζεφυριού» όπως είχε αποκαλέσει προσβλητικά την πόλη μας όταν εμφανιζόταν -στους αφελείς, όχι σε μας- ως δήθεν ο «λυτρωτής» της από τον κακό Βασιλόπουλο.
Θα επανέλθω σε αυτή την πρώτη περίοδο της μαύρης εποχής, λίγο πιο κάτω.
Πέρασε λοιπόν ένας μήνας μετά την τελευταία του εμφάνιση στην πόλη, πέρασαν δυο, πέρασαν τρεις, πουθενά ο Γιάννης Βούρος.
Κάποιοι ανησύχησαν, μήπως έπαθε τίποτα ο άνθρωπος, αλλά μόλις ρωτήσαμε, μάθαμε ότι είναι μια χαρά, ευτυχώς.
Γράψαμε τότε, στο τέλος του καλοκαιριού, ένα άρθρο με τίτλο «Υπάρχει αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο Δήμο;» όπου ρωτούσαμε πώς είναι δυνατό ένας άνθρωπος που διεκδίκησε την ψήφο των συμπολιτών μας και εξελέγη αρχηγός όλης της αντιπολίτευσης, να εξαφανίζεται ως δια μαγείας, όπως «εξαφανίζονταν» οι αντιφονούντες επί Στάλιν από τις φωτογραφίες με τον «πατερούλη».
Πατ κιουτ!
Λίγες μέρες αργότερα, νομίζοντας ότι μας κοροϊδεύει, ο κ. Βούρος έστειλε μια προσβλητική επιστολή που ισχυρίζεται, περίπου, ότι δουλεύει ασταμάτητα πρωί- μεσημέρι- απόγευμα- βράδυ, καθημερινές και σαββατοκύριακα, εργάσιμες και εορτές, και συνεπώς δεν μπορεί, λέει, να παρευρίσκεται σε ΚΑΜΙΑ εκδήλωση τού Δήμου.
Μηδέν χρόνο έχει, δηλαδή, ο Γιάννης Βούρος για τον Δήμο και την πόλη μας.
Κι αντί να παραιτηθεί, όπως θα έκανε κάθε ένας που σέβεται την ψήφο των πολιτών, ζήτησε από τη διοίκηση του Δήμου (η οποία ειρήσθω εν παρόδω είναι παντελώς αναρμόδια) να του δώσει, λέει, κάτι σαν άδεια αορίστου χρόνου για τις… επαγγελματικές του υποχρεώσεις, για τις οποίες ξημεροβραδιάζεται στα στούντιο και στα παλκοσένικα.
Μάλιστα.
Βέβαια, ήταν αδύνατο να μην αποδειχθεί ότι ο κ. Βούρος για άλλη μια φορά δεν ήταν ειλικρινής: Ο καλός του φίλος, Στέφανος Γατσούλης, τον προσκάλεσε στο γάμο του γιου του (να ζήσουν και να ευτυχήσουν οι νεόνυμφοι) και τότε, όπως φαίνεται καθαρά στις φωτογραφίες που ανέβασε ο δικαίως ευτυχής πατέρας και δημοτικός σύμβουλος της αντιπολίτευσης, ο κ. Βούρος και χρόνο βρήκε, κι έκατσε στο γάμο και στη δεξίωση που ακολούθησε κι όλα καλά.
Για κοινωνικές εκδηλώσεις φίλων και στηριγμάτων του, βρίσκει χρόνο ο Γιάννης Βούρος, όπως είναι φυσικό κι όπως συμβαίνει σε όλους μας.
Αλήθεια όμως: Πιστεύει κανείς ότι δεν έχει χρόνο να παραστεί ΟΥΤΕ ΣΕ ΕΝΑ δημοτικό συμβούλιο, ΟΥΤΕ ΣΕ ΜΙΑ εκδήλωση του Δήμου, επί τόσους μήνες;
Και παρ’ όλα αυτά, δεν έχει τη στοιχειώδη ευαισθησία να πει «παιδιά σόρι, εργάζομαι πολύ και δεν προλαβαίνω, χρειάζομαι και το χρόνο μου γιατί πια δεν είμαι 20άρης, ας έλθει κάποιος άλλος να ασκήσει την αντιπολίτευση που μου έδωσε εντολή ο λαός να ασκήσω εγώ, αλλά δεν μπορώ».
Ο κ. Βούρος νομίζει ότι είμαστε τίποτα κουτούτσικοι, «από το Ζεφύρι» και μπορεί με αυτούς τους προσχηματικούς ισχυρισμούς να μας πείσει, επειδή ίσως πείθεται ο ίδιος.
Όπως όταν έκανε τις ατομικές αποστασίες, με τον μπαρμπαΧρήστο και τον Τασουλίνο, εμείς ρωτούσαμε «ποιο είναι το πολιτικό πλαίσιο των συνεργασιών;» κι εκείνος απαντούσε «η σωτηρία της πόλης και του άλσους», τόσο… απτά και συγκεκριμένα.
Και την πόλη τη ρήμαξε, και το άλσος το παράτησε στην τύχη- ατυχία του.
Με μια φράση: Εκείνος νομίζει ότι μας κοροϊδεύει, κι εμείς τον αφήνουμε να πιστεύει πως τον θεωρούμε ακόμα μέρος του δημοτικού μας σκηνικού.-