του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε μια τροπή που έχουν πάρει τα δημοτικά μας πράγματα, την οποία δεν συναντούσαμε στο παρελθόν.
Τι συνέβαινε, συνήθως, στο παρελθόν;
Οι δημοτικοί συνδυασμοί που έχαναν τις εκλογές, κρατιούνταν περίπου για ένα εξάμηνο ζωντανοί, νομίζοντας ότι μπορούν να κάνουν αντιπολίτευση, αλλά μετά το εξάμηνο φυλλορροούσαν και, ουσιαστικά, ανέστελλαν τις δραστηριότητές τους.
Λογικό. Κανείς δεν μπορεί να αντιπολιτεύεται επί 4-5 χρόνια, να ξοδεύει (θέλουν χρήματα όλα αυτά…), να στηρίζει τους συνεργάτες του και, με μια φράση, να γίνεται εναλλακτική λύση σε μια δημοτική Αρχή που αμείβεται για τις θέσεις που κατέχει και, συνεπώς, τα στελέχη τους μπορούν να εργάζονται για όλο το χρονικό διάστημα μεταξύ δυο εκλογών.
Σκεφτείτε, τώρα, ότι από το 2002, οπότε ολοκληρώθηκε η 12ετία Γρετζελιά, κάθε δημοτική Αρχή είναι μιας χρήσεως, δηλαδή η κοινωνία την αντικαθιστά στις επόμενες εκλογές: Νίκος Αδαμόπουλος, Σταύρος Κόντος στη Φιλαδέλφεια, Νίκος Παπαμικρούλης και Γιώργος Αποστολάκης στη Χαλκηδόνα, και μετά, στον ενοποιημένο δήμο Έφη Γαϊτανά, Άρης Βασιλόπουλος, Γιάννης Βούρος. Όλοι αυτοί (με την εξαίρεση του Νίκου Παπαμικρούλη) ήταν δήμαρχοι μιας χρήσεως.
Έτσι, κάθε δημοτική Αρχή έμενε ουσιαστικά μόνη της, έχοντας βέβαια τις διαφορετικές φωνές μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, αλλά χωρίς αντιπολίτευση στην κοινωνία (εξαιρώ τη Λαϊκή Συσπείρωση, που συνέχιζε και συνεχίζει συστηματικά να κάνει αντιπολίτευση) και ξαφνικά, στις παραμονές των επόμενων εκλογών, πάλι ένα χρόνο ή ένα εξάμηνο πριν από αυτές, σχηματίζονταν οι συνδυασμοί που θα διεκδικούσαν την ανάδειξή τους σε νέα δημοτική Αρχή.
Δηλαδή, για να το γράψω διαφορετικά, η κοινωνία της πόλης μας, έχει τους δικούς της κανόνες, με βάση τους οποίους «βαθμολογεί» μια δημοτική Αρχή.
Κι αυτοί δεν είναι ούτε οι συγκρούσεις μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, ούτε οι αδύναμοι συνδυασμοί της αντιπολίτευσης να λειτουργήσουν μέσα στην τοπική κοινωνία όλο το διάστημα μεταξύ δυο εκλογών.
Είναι καθαρά, οι επιδόσεις μιας δημοτικής Αρχής.
Δηλαδή, κανένας συνδυασμός δεν κερδίζει στην κάλπη τους άλλους.
Απλώς αυτό που συμβαίνει είναι να καταδικάζει ο Φιλαδελφειώτης κι ο Χαλκηδονιώτης, η Φιλαδελφειώτισσα κι η Χαλκηδονιώτισσα με την ψήφο τους μια δημοτική Αρχή, κι έτσι, φυσιολογικά, να βάζουν στη θέση της μια άλλη.
Μετά τις τελευταίες εκλογές, η δημοτική Αρχή του Γιάννη Τομπούλογλου δεν έχει να αντιμετωπίσει απλώς την αντιπολίτευση στο δημοτικό συμβούλιο, όπως συνέβαινε πάντα, άλλωστε.
Έχει και μια μικρή ομάδα στα σόσιαλ, που καθημερινά επιχειρεί να την αντιπολιτευτεί εκτός δημοτικού συμβουλίου, στην κοινωνία, με όχημα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Γύρω από αυτή τη μικρή ομάδα, που αποτελείται κυρίως (όχι αποκλειστικά…) από αποτυχόντες δημοτικούς συμβούλους συνδυασμών της αντιπολίτευσης, έχουν συνασπιστεί τα απομεινάρια τριών συνδυασμών της μειοψηφίας: Της Πολιτών Πολιτείας του Γιάννη Βούρου, της Σύγχρονης Πόλης του Στέφανου Γατσούλη και της Κοινωνίας Βήμα του Γιάννη Τζέλη.
Το νέο δεδομένο, λοιπόν, είναι ότι σχεδόν ενάμιση χρόνο (κάτι λιγότερο) μετά την ανάληψη της ευθύνης του Δήμου από τη Συμπαράταξη του Γιάννη Τομπούλογλου, η πόλη έχει αντιπολίτευση κι εκτός δημοτικού συμβουλίου, κάτι που δεν υπήρχε στο παρελθόν.
Αυτό λογικά θα έπρεπε να χαροποιεί τους δημότες, αφού θα είχαν από τη μια τις επιδόσεις της δημοτικής Αρχής κι από την άλλη την κριτική και την εναλλακτική πρόταση της αντιπολίτευσης.
Όλοι, όμως, γνωρίζουμε, ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει.
Αντίθετα βλέπουμε κάτι απίθανους τύπους στα σόσιαλ, να παίρνουν τη θέση της αντιπολίτευσης και να επιτίθενται στη διοίκηση με προσωπικούς χαρακτηρισμούς, υβρεολόγιο, άθλια υπονοούμενα, μεταφορά διαφόρων προσωπικών αντιθέσεων στη δημοτική αντιπαράθεση, κι ένα «τσαμπουκάλεμα» ορισμένων που πολύ θα ήθελαν να είναι η τοπική εκδοχή της Ζωής Κωνσταντοπούλου, αλλά δεν το μπορούν με τίποτα, ούτε με κυάλια.
Η ενοποιημένη τριάδα των συνδυασμών της αντιπολίτευσης έχει, άραγε, να προσφέρει κάτι ως εναλλακτική λύση στην πολιτική που ασκεί η δημοτική Αρχή του Γιάννη Τομπούλογλου;
Για παράδειγμα: Μπορεί να πει «κακώς κάνετε τον Κένταυρο, εμείς αντιπροτείνουμε το τάδε»;
Μπορεί να πει «δεν μας αρέσει η ανάπλαση της Δεκελείας που ετοιμάζει ο κ. Τομπούλογλου, εμείς αντιπροτείνουμε το δείνα»;
Μπορεί, έστω, να πει «κακώς ο δήμαρχος έκλεισε τον Ιωνικό και το Πνευματικό της Φιλαδέλφειας, εμείς τα θέλουμε ανοικτά, και τίποτα δεν θα συμβεί αφού δεν συνέβη όλο το περασμένο διάστημα»;
Τίποτα από αυτά δεν υπάρχει ως αντιπρόταση της ενοποιημένης αντιπολίτευσης προς τους δημότες, τους κατοίκους, τους επαγγελματίες και τους εργαζόμενους στην πόλη μας.
Αντίθετα διαβάζουμε από κάτι τρολς και τις γνωστές καρακαλτάκες στα σόσιαλ για τον «χοντρό», για το «παχύδερμο», για την «πείξε», για την «δείξε», κάτι κουτσομπολιά της χειρότερης μορφής, που μόνο κάτι καρακατσουλιά με ασήκωτα κόμπλεξ θα μπορούσαν να κάνουν.
Μερικές και μερικοί, επιδιώκουν αντιπαράθεση με όρους χαμαιτυπείου.
Είναι απίστευτο κατάντημα κομπλεξικών ατόμων, που άλλη δουλειά φαίνεται ότι δεν έχουν από το να δημιουργούν ένα κλίμα τοξικότητας στην πόλη, γιατί προγραμματική αντιπολίτευση ως φαίνεται είναι ανίκανα να κάνουν και γι αυτό βγάζουν τα προσωπικά τους αδιέξοδα σε σελίδες και ομάδες του φέις που επιλέγουν ή που διαχειρίζονται.
Εκεί και τα τρολς, εκεί και οι ανώνυμοι συμμετέχοντες, όλο αυτό το συνονθύλευμα έχει πρόβλημα όχι με την πολιτική που ασκείται από τη δημοτική Αρχή, αλλά με τον Γιάννη, με τον Χάρη, με την Ευτυχία, με τον Τάκη, δηλαδή με πρόσωπα, όχι με πολιτικές.
Κι είναι στρατηγικό λάθος, κατά τη γνώμη μου, πρόσωπα που βρίσκονται κοντά στη δημοτική Αρχή να «τσιμπάνε» και να απαντούν στο ύφος και στο επίπεδο των τρολς και των ανωνύμων, που υβρίζουν και δείχνουν πόσο χαμηλό είναι το επιπεδό τους, πόσο μικρόψυχοι είναι, πόσο κομπλεξικοί…
Κι είναι βαριά η ευθύνη των εκλεγμένων της αντιπολίτευσης που υιοθετούν, ενίοτε δε και στηρίζουν, αυτό τον οχετό, ενώ θα έπρεπε να τον καταδικάζουν για να δείξουν ότι έχουν το ηθικό και πολιτικό ανάστημα να είναι δήμαρχοι αυτής εδώ της πόλης.
Ίσως είναι η αδυναμία των εκλεγμένων να διατυπώσουν μια ουσιαστική εναλλακτική πρόταση απέναντι στον Γιάννη Τομπούλογλου, που τους κάνει -άλλο τεράστιο λάθος τους- να δείχνουν ότι είναι συνοδοιπόροι τέτοιων ατόμων.
«Ακόμα και στον Βούρο να μην απαντάνε οι της διοίκησης;» με ρώτησε ένας φίλος, όταν του είπα αυτές τις σκέψεις που καταγράφω εδώ.
«Ναι, ακόμα στον Βούρο» του απάντησα.
Αν ο κ. Βούρος κάνει μια αντιπρόταση στην πολιτική της διοίκησης, μάλιστα, να την δούμε και να την κρίνουμε.
Αλλά αν επιστρατεύει την επαγγελματική του επάρκεια για να αποχωρήσει θεατρικά, δήθεν χολωμένος, από μια συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, όπου θα συζητιόταν ένα κεντρικό θέμα της δικής του θητείας, ε τότε πραγματικά δεν αξίζει τον κόπο να θυμίζουμε την ύπαρξή του στους δημότες της Φιλαδέλφειας και της Χαλκηδόνας.
Διότι ο κ. Βούρος εμφανίστηκε ξαφνικά στα δημοτικά μας πράγματα, όταν ο Δημήτρης Μελισσανίδης (πριν καταλάβει πόσο ανεπαρκής ήταν ο άνθρωπος που επέλεξε) αναζητούσε κάποιον να πάρει τη θέση του Άρη Βασιλόπουλου ως δήμαρχος της πόλης κι έτσι να "ξεμπλοκάρει" η υπόθεση του γηπέδου.
Κι ως δήμαρχος ο κ. Βούρος πέρασε και δεν ακούμπησε.
Τον αποκάλεσα "τουρίστα" κι ο κόσμος το ασπάστηκε.
Γιατί το ασπάστηκε;
Γιατί ήταν αλήθεια!
Κι από τότε που έχασε, η πόλη δεν τον έχει ξαναδεί παρά μόνο σε κάτι πίτες κολλητών του και σε μερικά δημοτικά συμβούλια.
Πουθενά αλλού.
Ποιος ο λόγος, λοιπόν, να θυμίζει κάποιος στους Φιλαδελφειώτες και τους Χαλκηδονιώτες την ύπαρξη του Γιάννη Βούρου στα δημοτικά μας πράγματα; (ή μήπως πρέπει να πω την ανυπαρξία του;)
Κυρίες και κύριοι της ενοποιημένης αντιπολίτευσης, με τις προσωπικές σας αντιπάθειες και τα προσωπικά σας «κολλήματα» δεν θα πέσει καμία δημοτική Αρχή.
Οι δημότες βαθμολογούν τον Γιάννη Τομπούλογλου και τους συνεργάτες του, ανάλογα με το πόσο κάνουν την καθημερινότητα της πόλης μας καλύτερη, όχι αν ο τάδε έχει προσωπικά με τον Χάρη, η δείνα με την Ευτυχία και ο τρίτος με τον ξερω-γω-ποιόν…
Αυτό που δεν καταλαβαίνουν όσες και όσοι ρίχνουν την τοπική αντιπαράθεση στα τάρταρα της δικής τους ανικανότητας και προσωπικής υστέρησης, είναι ότι ο λαϊκισμός και το υβρεολόγιο δεν αντέχουν στο χρόνο.
Ποτέ δεν άντεξαν.
Κουράζουν και κάνουν τους πολίτες να αποστρέφονται και το λαϊκισμό και τους λαϊκιστές, και το υβρεολόγιο και τους υβριστές.
Εάν η ενοποιημένη αντιπολίτευση Βούρου- Γατσούλη- Τζέλη, έχει να προτείνει μια πραγματικά εναλλακτική λύση στη διοίκηση Τομπούλογλου, σε επίπεδο προγράμματος, δηλαδή του τι θα έκανε εκείνη αν ήταν δημοτική Αρχή για τον απλό δημότη, ας το πει.
Το να σιγοντάρουν -ενίοτε δε και να ταυτίζονται- συμπολίτες μας που θέλησαν εύλογα να διεκδικήσουν τη θέση του δημάρχου, με ανώνυμους υβριστές, με τις γελοιότητες που γράφει η κάθε αμόρφωτη κι ανορθόγραφη καρακαλτάκα και με αυτό το κλίμα τοξικότητας που εκπέμπεται από συγκεκριμένα άτομα, μόνο κακό θα τους κάνει.
Γιατί; Διότι ο κόσμος θα τους ταυτίσει με αυτούς που τώρα οι ίδιοι στηρίζουν και όταν έλθει η ώρα να παρουσιάσουν ένα πρόγραμμα στους δημότες για να διεκδικήσουν τη θέση του δημάρχου, ο κόσμος θα πει «α, είναι αυτοί που στήριζαν εκείνες τις αθλιότητες».
Κι αυτό, θα το εκφράσει στις κάλπες.-