Λαέ του σύμπαντος, λαέ της υφηλίου... αγαπητέ μου Θανάση...

Ειλικρινά σας λέω ότι δεν σκόπευα καθόλου να γράψω ο,τιδήποτε για την ημέρα της εθνικής επετείου, μέχρι που οι συνεργάτες του γίγαντα δημάρχου Γιάννη Βούρου μου έστειλαν το σχετικό δελτίο τύπου.

Υποψιάζομαι, δε, ότι γι αυτό τους πληρώνει: Αν δεν έχω κάτι να γράψω σε βάρος του, να μου στέλνουν εκείνοι κάτι, να μην μένω από αναρτήσεις.

Οκ, παιδιά, αυτό θα κάνω, αφού τόσο πολύ το θέλετε.

Λοιπόν, 28^η Οκτωβρίου προχθές, εν μέσω πανδημίας, ούτε συγκεντρώσεις, ούτε παρελάσεις, ούτε κοινό, τίποτα. Μόνο οι βασικοί να κάνουν κατάθεση στεφάνου στο ηρώο της Χαλκηδόνας και… τέλος.

Αδιάψευστος μάρτυρας είναι η φωτογραφία που μας έστειλαν από το δήμο: Από τις 6-7 που μας έστειλαν, αυτή έχει τον περισσότερο κόσμο.

Δηλαδή, τι κόσμο;

Τον γίγαντα δήμαρχο Γιάννη Βούρο, τον Βασιλόπουλο με 1-2 δικούς του, τον Τομπούλογλου επίσης με 1-2 δικούς του, δυο ιερείς για το μνημόσυνο των πεσόντων, και δυο άτομα της Πολιτικής Προστασίας για κατάθεση και του δικού τους στεφάνου.

Δηλαδή μιλάμε για το πολύ 15 άτομα, εκ των οποίων τα 8-9 της αντιπολίτευσης.

Ναι, αλλά έτσι θα περάσει κι αυτή η επέτειος; Χωρίς ο τετανοτεράστιος δήμαρχος Γιάννης Βούρος να βγάλει ούτε ένα λόγο;

Ρε καταλαβαίνει από πανδημίες ο γίγαντας Βούρος; Με τίποτα. Τελειώνουν με τις καταθέσεις στεφάνων (6-7 ήταν όλα κι όλα) κι αμέσως ο γίγαντας βουτάει το μικρόφωνο κι αρχίζει τον… εμπνευσμένο λόγο του.

Κι αν δεν έχει ακροατές, τι μ’ αυτό; Σιγά το πρόβλημα. Απευθύνεται στα πλακάκια, στα μάρμαρα, στους στύλους της πλατείας, απευθύνεται στο άγαλμα που μ’ είδε και με θυμήθηκε, εσάς τι σας κόφτει;

Μικρόφωνο να βρει ο τεράστιος, κι από ακροατήριο δεν χρειάζεται…

Άλλωστε, το ίνδαλμά του έβγαζε λόγους στα χωράφια…

Δεν υπήρχε λοιπόν περίπτωση ο γίγαντας δήμαρχος Γιάννης Βούρος να αφήσει να περάσει έτσι τέτοια επέτειος, χωρίς να ενσταλάξει στις ψυχές των Φιλαδελφειωτών (άπαντες απόντες…) και των Χαλκηδονιωτών (ομοίως…) τις βαθυστόχαστες σκέψεις του για την επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου.

Ακούω ήδη, όμως, στα αυτιά μου, τις φωνές των Γκρούεζων του Δημαρχείου: «Τα είπε από μικροφώνου, χαζέ δημοσιογράφε, όχι για να τα ακούσουν οι άνθρωποι που μένουν εδώ, στο Ζεφύρι (το γνωστόν και ως πτωχοκομείον…). Τα είπε από μικροφώνου, για να ακούσει Η Ιστορία…».

Απολαύστε βαθυστόχαστο μήνυμα...

Άκου στίχο…

Άκου πόνο...

(Η εισαγωγή του λαϊκού άσματος, κατανοητού στους Ζεφυριώτες, έγινε για να μπούμε στο πνεύμα του λόγου που εκφώνησε προς την άδεια πλατεία ο γίγαντας δήμαρχος Γιάννης Βούρος).

Να τι είπε ο πάνσοφος (από το δελτίο τύπου του δήμου):

«Φίλες και φίλοι, αγαπητές συμπολίτισσες και αγαπητοί συμπολίτες (σ.σ. κανείς δεν ήταν εκεί!), μπορεί σήμερα να είμαστε λίγοι ελέω των περιοριστικών μέτρων και εν μέσω μίας πρωτόγνωρης πανδημίας, που έχει συγκλονίσει όχι μόνο την τοπική μας κοινωνία, όχι μόνο τη χώρα μας, αλλά τον κόσμο ολόκληρο, μπορεί σήμερα να μην έγιναν οι καθιερωμένες μαθητικές παρελάσεις, αλλά ως Δήμος Νέας Φιλαδέλφειας - Νέας Χαλκηδόνας, θέλαμε έστω και με αυτό τον τρόπο, έστω με αυτή την λιτή αλλά άκρως συμβολική εκδήλωση να αποτίσουμε φόρο τιμής στους προγόνους μας. Στους προγόνους μας εκείνους, τους πατεράδες μας, τους παππούδες μας και τις γιαγιάδες μας, που πριν 80 χρόνια, πότισαν τούτα εδώ τα χώματα με το αίμα τους, πολεμώντας για πατρίδα και ελευθερία. Που πολέμησαν ενάντια στο ναζισμό και το φασισμό, ενάντια στον ολοκληρωτισμό και τη βαρβαρότητα. Ενωμένοι και χωρίς δισταγμούς.

Το μήνυμά τους, ήταν, είναι και πρέπει να παραμείνει για πάντα επίκαιρο. Ως κοινωνία, ως Έλληνες πολίτες μπορούμε, όταν δρούμε με πνεύμα ενότητας και σύμπνοιας να προσπερνάμε τα εμπόδια και τις δυσκολίες. Το συναίσθημα άλλωστε που κυριάρχησε στους προγόνους μας πριν 80 χρόνια αγαπητοί συμπολίτες, όπως όλοι πολύ καλά γνωρίζετε, δεν ήταν ο φυσιολογικός φόβος για τα τύμπανα του πολέμου που πλέον ηχούσαν και στην πατρίδα μας, αλλά ο ενθουσιασμός και η πίστη στη νίκη. Αυτή την ακράδαντη πίστη οφείλουμε να την κρατάμε ζωντανή και να την μεταλαμπαδεύουμε στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας. Αυτό κάναμε, αυτό θα κάνουμε και σήμερα.

«..Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες, ό,τι είστε, μην ξεχνάτε, δεν είστε από τα χέρια σας μονάχα, όχι. Χρωστάτε και σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα ‘ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές, θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί...».

*****

Λοιπόν, είχα ή δεν είχα δίκιο ότι ο γίγαντας δήμαρχος Γιάννης Βούρος μιλάει όχι στους μπανάλ κατοίκους αυτής εδώ της πόλης (οπότε δεν χρειάζεται και ακροατήριο), αλλά στην ίδια Την Ιστορία;

Πού είχαμε ξανακούσει αυτή τη θεία έμπνευση, ότι δηλαδή οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας «…πότισαν τούτα εδώ τα χώματα με το αίμα τους, πολεμώντας για πατρίδα και ελευθερία. Που πολέμησαν ενάντια στο ναζισμό και το φασισμό, ενάντια στον ολοκληρωτισμό και τη βαρβαρότητα…».

Πρωτόγνωρα, υψιπετή νοήματα, καθόλου κοινότοπα.

Τα ξέρατε αυτά βρε σεις παλιοΖεφυραίοι;

Πού να τα ξέρετε βρε χαϊβάνια έπρεπε να έλθει ο Βριλησσιώτης γίγαντας δήμαρχος Γιάννης Βούρος να σας τα πει αυτά, να σας ανοίξει τα μάτια κάποτε…

Αμ το άλλο;

Το προσέξατε το άλλο;

Τι φοβερή σύλληψη υπέρτατων νοημάτων ήταν αυτή που τον ενέπνευσε να μας πει το αποκαλυπτικό -ποτέ άλλοτε δεν το είχαμε ξανακούσει- «Το συναίσθημα άλλωστε που κυριάρχησε στους προγόνους μας πριν 80 χρόνια αγαπητοί συμπολίτες (σ.σ. πού τους είδε;…), όπως όλοι πολύ καλά γνωρίζετε, δεν ήταν ο φυσιολογικός φόβος για τα τύμπανα του πολέμου που πλέον ηχούσαν και στην πατρίδα μας, αλλά ο ενθουσιασμός και η πίστη στη νίκη…».

Έτσι λοιπόν εκφώνησε τον πανηγυρικό του ο γίγαντας δήμαρχος Γιάννης Βούρος.

Και τώρα, όπως έλεγε ο Βασίλης Τριανταφυλλίδης, είσαι σοφότερος λαέ του σύμπαντος, λαέ της υφηλίου, λαέ της Ελλάδας, λαέ της Αθήνας, λαέ της οδού Σαλαμινομάχων 22 3^ος όροφος δεύτερη πόρτα δεξιά, αγαπητέ του Θανάση…