του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Βλέπω “συντεταγμένα” έως διατεταγμένα σχόλια, ότι, λέει, κάθε υποψήφιος θα κριθεί από το πρόγραμμά του και ότι με βάση αυτή την αρχή, δεν πρέπει κάποιους να τους αποκαλούμε “τουρίστες”.
Να, ρίξτε, ας πούμε, μια ματιά στην παραπάνω φωτογραφία: Θα μπορούσε να είναι πρόγραμμα ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ συνδυασμού, ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ δήμου στην Ελλάδα. Και στην πόλη μας, ποιος συνδυασμός από τους ΟΚΤΩ που διεκδικούν την ψήφο μας θα έλεγε ότι αυτό το πρόγραμμα δεν τον εκφράζει; Αφου ΟΛΟι θα έλεγαν ότι τους εκφράζει. Βγάζεις άκρη, εσύ, ο πολίτης; Με τίποτα!
Παιδιά, είστε καθόλου σοβαροί; Μας περνάτε για τίποτα άσχετους με τα πολιτικά αυτής της πόλης, αυτής της χώρας; Τι μας τσαμπουνάτε εκεί, και πιστεύετε ότι θα βρέιτε τίποτα αφελείς να τους πείσετε.
Έχω στο αρχείο μου τα “προγράμματα” τουλάχιστον της τελευταίας εικοσαετίας στις δημοτικές εκλογές της Νέας Φιλαδέλφειας και μετέπειτα του ενοποιημένου δήμου (φαντάζομαι ότι και η Νέα Χαλκηδόνα δεν θα αποτελεί εξαίρεση). Κι έχω δυο απλές παρατηρήσεις:
1.
ΟΛΑ -μα ΟΛΑ- τα προγράμματα ανακυκλώνουν και μηρυκάζουν τις ίδιες λύσεις: Τι θα γίνει με τη ΜΑΒΑ, πώς θα αξιοποιηθεί η Μπριτάνια, μέριμνά μας η καθαριότητα, αθλητικοί χώροι, πολιτιστικά προγράμματα κλπ κλπ κλπ κλπ κλπ...
Ε, λοιπόν ΚΑΝΕΝΑΣ- μα ΚΑΝΕΝΑΣ, πώς το λένε;- εκλεγείς δήμαρχος δεν εφάρμοσε το πρόγραμμά του.
Και ξέρετε γιατί;
Διότι όταν το κατάρτιζε ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕ -και ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ να γνωρίζει- την πραγματική κατάσταση του δήμου, αλλά και την γενικότερη οικονομική κατάσταση στη χώρα, η οποία κατάσταση επηρεάζει ευθέως μια αυτοδιοίκηση τόσο εξαρτημένη από την κεντρική εξουσία, όσο η δική μας, η ελληνική.
Για να τα μάθεις αυτά, πρέπει ή να ασχολείσαι επαγγελματικά (δηλαδή καθημερινά) με τα του δήμου (όσο είσαι στην αντιπολίτευση) ή να έχεις γίνει δημοτική Αρχή και να ξέρεις πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις, κακοτοπιές...
Άρα, αφήστε κατά μέρος τα προγράμματα, αν θέλετε να είστε έστω και κατ' ελάχιστο ρεαλιστές.
Άλλωστε ποτέ, κανένα εκλογικό σώμα δεν αποφάσισε με βάση τα προγράμματα και μόνον, ή κυρίως.
Αυτά υπάρχουν για να μπορεί στη συνέχεια να ασκηθεί κριτική στην εκάστοτε ψηφισμένη εξουσία, είτε από την αντιπολίτευση (μακριά από εμάς, έχουμε να δούμε αντιπολίτευση στο δημοτικό συμβούλιο τουλάχιστον μια πενταετία...) είτε από τον Τύπο, είτε απευθείας από την κοινή γνώμη.
Οι πολίτες γνωρίζουν -συνειδητά ή λιγότερο συνειδητά- ότι οι συνθήκες είναι έντονα μεταβαλλόμενες, τα μέσα και οι πόροι είναι ζητούμενο ειδικά για την αυτοδιοίκηση, και έτσι είναι πρακτικά αδύνατο να προβλέψεις όλες τις συνθήκες της περιρρέουσας ατμόσφαιρας για την επόμενη τετραετία, ώστε να δομήσεις ένα ρεαλιστικό και ταυτόχρονα φιλόδοξο πολιτικό πρόγραμμα, πολύ δε περισσότερο να το εφαρμόσεις.
Άρα, προέρχονται ή εκ του ασχέτου, ή εκ του πονηρού οι “παραινέσεις” για να κρίνουμε κάποιον από το πρόγραμμά του και μόνον.
2.
Οι παραινέσεις αυτές, κρύβουν αυτό που οι εμπνευστές τους θέλουν να μείνει κρυμμένο, όσο γίνεται:
Ότι δηλαδή η πολιτική επιλογή σε μια ελεύθερη κοινωνία έχει να κάνει και με το πρόσωπο, όχι μόνο ούτε κυρίως με το πρόγραμμα.
Διότι, σημασία δεν έχει μόνο τι λέει κάποιος, αλλά ποιος είναι αυτός που το λέει.
Ξαναλέω: Έχει ΜΕΓΑΛΗ σημασία ποιος είναι αυτός που λέει κάτι στον πολίτη:
Είναι κάποιος που αποδεδειγμένα έχει πασχίσει για την πόλη;
Είναι κάποιος που δεν έχει καμία σκιά επάνω του, προσωπική, ποινική ή άλλη;
Είναι κάποιος που ζει στην πόλη, ασχολείται με την πόλη, τον ξέρουν όσοι συχνάζουν στα στέκια της πόλης;
Τον γνωρίζουν μόνον εξ όψεως ή από κοντά, μαζί σε κοινές προσπάθειες όσοι στελεχώνουν συλλόγους της πόλης;
Είναι “ένας από μας” αυτός που μας προτείνει ένα πρόγραμμα, ή αντίθετα είναι ένας “τουρίστας” που ακριβώς επειδή θέλει να αποσείσει αυτή του την ιδιότητα, βάζει τους πραιτωριανούς να μοστράρουν το πρόγραμμα, το οποίο -ας μη γελιόμαστε, μεγάλα παιδιά είμαστε πλέον...- άλλοι του το έγραψαν, άλλοι του το έφτιαξαν, άλλοι ασχολήθηκαν με αυτό, που έχουν μια “μυρωδιά” της πόλης, που δεν είναι “τουρίστες” ή, εν πάσει περιπτώσει, τόσο πολύ “τουρίστες”.
Σε τίποτα μπαγλαμάδες να τα λέτε αυτά, ότι δηλαδή “οι πάντες θα κριθούν από το πρόγραμμά τους”, παιδάκια. Σε αυτούς που ζουν στην πόλη, σε αυτούς που ζουν ΤΗΝ πόλη, καλό είναι να μήν θρασύνεστε. Κι επαναλαμβάνω. Ούτε τους χομπίστες, ούτε τους τουρίστες, όποιο πρόγραμμα κι αν μας σερβίρουν.
Α! μην το ξεχάσω. Καλή εβδομάδα και καλό τριήμερο και στους χομπίστες και στους τουρίστες. Για την πόλη, έχω μια αμφιβολία...
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Ούτε τους χομπίστες, ούτε τους τουρίστες
«Τη μια τη λέγαν Αφροδίτη, και την άλλη Αφροδίτη επίσης»
Τυφλοί τα τ' ωτ' τον τε νουν τα τ' όμματα...
Μόνη χαμένη, η πόλη...
ΑΕΚ - Άρης...