του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Παλιά, οργιζόμουν. Τα «έπαιρνα στο κρανίο» με την υποκρισία και την προσπάθεια να μας δουλέψει ο κάθε πιθανός κι απίθανος. Τώρα, απλώς διασκεδάζω. Γελάω και λέω από μέσα μου (ενίοτε, δε, το γράφω εδώ): για κοίτα ρε κάτι τύπους που βάλαμε στο κεφάλι μας...
Λοιπόν, η «ανεξαρτητοποίηση» του κυρίου Παπακώστα είναι πιο «μαΐμού» κι από την... τσίτα, το μαΐμουδάκι του Ταρζάν. Και δεν το λέω εγώ, αυτό. Ο ίδιος ο κύριος Παπακώστας το λέει, στην επιστολή αποχώρησής του από τη Δύναμη Πολιτών!
Όπως κάνουμε πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, δημοσιεύουμε αυτούσια την επιστολή Παπακώστα, και μετά θα τη σχολιάσουμε παράγραφο- παράγραφο. Πάμε:
*****
Σε μια ζωντανή παράταξη της Αριστεράς που παραμένει πιστή στις αρχές της και στο να υπηρετεί τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργαζόμενων, είναι φυσικό να υπάρχουν διαφωνίες τακτικής, επιμέρους χειρισμών κ.λ.π., ακόμη και συγκρούσεις με μεγαλύτερη σημασία. Από αυτή την άποψη, στα 3 χρόνια της παρουσίας μου ως δημοτικός σύμβουλος της παράταξης, αλλά και στα χρόνια που προηγήθηκαν της δημιουργίας της, στις διεργασίες και τους αγώνες που έφεραν σημαντικές παρεμβάσεις στην τοπική κοινωνία και τα δημοτικά πράγματα και προετοίμασαν τη νίκη στις δημοτικές εκλογές του 2014, έδωσα πολλές τέτοιες μάχες.
Ωστόσο, όλα αυτά έχουν νόημα και είναι διαχειρίσιμα με τους κανόνες της συλλογικής πειθαρχίας όταν δεν παραβιάζεται η νοητή «κόκκινη γραμμή» των αρχών και των αξιών που πρέπει να διέπουν την πολιτική μας παρέμβαση. Η πρόσφατη απόφαση της δημοτικής αρχής και της πλειοψηφίας της παράταξης να διαθέσει ένα πολύ μεγάλο για τα δεδομένα του δήμου ποσό (1,3 εκατ. ευρώ) σε ιδιώτες εργολάβους για την ανάπλαση 11 πλατειών στο δήμο Ν. Φιλαδέλφειας – Ν. Χαλκηδόνας, δεν είναι απλώς λάθος αλλά παραβιάζει ακριβώς αυτή τη νοητή «κόκκινη γραμμή», με τρόπο που δεν μου επιτρέπει ούτε να συμφωνήσω ούτε να πειθαρχήσω στην πλειοψηφία (παρόλο που γενικά αντιλαμβάνομαι τη σημασία μιας τέτοιας πειθαρχίας) ούτε να προσποιηθώ ότι δεν αντιλαμβάνομαι τις συνέπειες και τη «δυναμική» μιας τέτοιας επιλογής.
Η απόφαση αυτή της δημοτικής αρχής συνιστά «κερκόπορτα», αποτελεί σημείο καμπής για την παράταξη και δρομολογεί μια «δυναμική» διαρκών ανάλογων μετατοπίσεων στην προοπτική των επόμενων αυτοδιοικητικών εκλογών, για τους εξής λόγους:
• Η συμφιλίωση με μια πολιτική ιδιωτικοποίησης στο όνομα του «ρεαλισμού», ιδιαίτερα μάλιστα όταν επιστρατεύονται επιχειρήματα που καταφανώς δεν ευσταθούν, ανοίγει ένα δρόμο μη επιστροφής. Όπως έδειξαν και εμπειρίες από άλλα, μικρότερα ή μεγαλύτερα, τοπικά, κλαδικά ή συνολικότερα πολιτικά, εγχειρήματα της Αριστεράς, αυτός ο «ρεαλισμός» οδηγεί σε όλο και μεγαλύτερη πολιτική διολίσθηση και στον πολιτικό μιθριδατισμό.
• Η σφοδρότητα με την οποία η δημοτική αρχή επιτέθηκε στο σωματείο των εργαζομένων στο δήμο Ν. Φιλαδέλφειας – Ν. Χαλκηδόνας (επειδή διαφωνούσε με τη ιδιωτικοποίηση) υπογραμμίζει τους παραπάνω κινδύνους: ο απλός «ρεαλισμός» δεν είναι αρκετός για να δικαιολογήσει μια τέτοια επίθεση, η οποία αντικειμενικά ισοδυναμεί με ρήξη με τους εργαζόμενους την ίδια στιγμή που η δημοτική αρχή διαθέτει ένα μεγάλο ποσό που θα καταλήξει στους εργολάβους.
• Το γεγονός ότι σε αυτή της την επιλογή η δημοτική αρχή στηρίχτηκε στις ψήφους της μνημονιακής αντιπολίτευσης του δήμου (που ψήφισαν «μετά χαράς» την απόφαση καλωσορίζοντάς την στο «ρεαλισμό») επιβεβαιώνει τους φόβους για «κερκόπορτα» και υπογραμμίζει τον κίνδυνο διαρκών μετατοπίσεων.
Τιμώ τους και τις συντρόφισσες που δώσαμε μαζί αυτή τη μάχη, έστω και αν σε αυτή τη φάση δεν επέλεξαν το δικό μου δρόμο της ανεξαρτητοποίησης. Είμαι βέβαιος ότι θα είμαστε μαζί και σε άλλες μάχες που θα δοθούν στο επόμενο διάστημα. Ελπίζω ότι το ίδιο θα ισχύσει και για κάποιους/ες που υποτίμησαν τη σημασία αυτής της επιλογής της δημοτικής αρχής, δεν διέκριναν ή υποτίμησαν τον κίνδυνο της «κερκόπορτας» ή απλώς έβαλαν πάνω από όλα αυτά το ζήτημα της «συνοχής» της παράταξης και της πειθαρχίας.
Στο επιχείρημα ότι δήθεν τραυματίζω την πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο, απαντώ τα εξής: Σε όλες τις επιλογές που θα είναι σύμφωνες με τις αρχές και τις αξίες της παράταξης και της Αριστεράς, σε όλες τις μάχες για τα συμφέροντα των εργαζόμενων, των δημοτών, της προστασίας της ποιότητας της ζωής στην πόλη και της υπεράσπισης της δημοκρατίας, θα είμαι εκεί, όχι μόνο με την ψήφο μου αλλά με την ενεργή συμμετοχή στον αγώνα για αυτά.
Σε επιλογές όμως όπως αυτή που είναι η αιτία για την ανεξαρτητοποίησή μου, θα είμαι απέναντι. Άλλωστε σε τέτοιες επιλογές, όπως περίτρανα απέδειξε η ψηφοφορία για την ανάθεση σε ιδιώτες της ανάπλασης των 11 πλατειών, η δημοτική αρχή δεν θα έχει ανάγκη της δικής μου ψήφου, αφού θα στηριχτεί «μετά χαράς» από τη νεοφιλελεύθερη – μνημονιακή αντιπολίτευση.
Κατά τα άλλα, θα συνεχίσω, όπως και σε όλη τη μέχρι τώρα ενήλικη-στρατευμένη ζωή μου, να πειθαρχώ στις αρχές και αξίες της Αριστεράς και στα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργαζομένων.
Υ.Γ. Η απόφασή μου αυτή δεν είναι αποτέλεσμα ούτε συνιστά πειθαρχία στις διαδικασίες κάποιας συλλογικότητας. Είναι προσωπική μου επιλογή και η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά εμένα τον ίδιο.
Ν. Φιλαδέλφεια, 12 Δεκεμβρίου 2017
Βασίλης Παπακώστας, δημοτικός σύμβουλος Ν. Φιλαδέλφειας – Ν. Χαλκηδόνας
*****
Η ΑΛΗΘΕΙΑ, ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ:
Από την αρχή του παραπάνω κειμένου, η θέση του κ. Παπακώστα "μπάζει". Κατανοητό είναι, βέβαια ότι «Σε μια ζωντανή παράταξη της Αριστεράς που παραμένει πιστή στις αρχές της και στο να υπηρετεί τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργαζόμενων, είναι φυσικό να υπάρχουν διαφωνίες τακτικής...», αλλά ο ίδιος παραδέχεται ότι «όλα αυτά έχουν νόημα και είναι διαχειρίσιμα με τους κανόνες της συλλογικής πειθαρχίας όταν δεν παραβιάζεται η νοητή «κόκκινη γραμμή» των αρχών και των αξιών» κι αμέσως μετά ότι «η πρόσφατη απόφαση της δημοτικής αρχής και της πλειοψηφίας της παράταξης να διαθέσει ένα πολύ μεγάλο για τα δεδομένα του δήμου ποσό σε ιδιώτες εργολάβους ... δεν είναι απλώς λάθος αλλά παραβιάζει ακριβώς αυτή τη νοητή «κόκκινη γραμμή»»
Ως εδώ, ας πούμε καλά. Λέω «ας πούμε», γιατί θα επανέλθω. Ας πούμε, προς το παρόν, καλά. Ο άνθρωπος έχει μια κορυφαία αντίθεση «σε επίπεδο Αρχών και Αξιών» μην το ξεχνάμε αυτό, γι αυτό παίρνει το καπελάκι του και φεύγει.
Αμέσως πιο κάτω, όμως, αρχίζουν τα "παρατράγουδα". Γράφει ο κ. Παπακώστας: «Όπως έδειξαν και εμπειρίες από άλλα, μικρότερα ή μεγαλύτερα, τοπικά, κλαδικά ή συνολικότερα πολιτικά, εγχειρήματα της Αριστεράς, αυτός ο «ρεαλισμός» οδηγεί σε όλο και μεγαλύτερη πολιτική διολίσθηση και στον πολιτικό μιθριδατισμό». Μπα; Τώρα καταλάβατε κύριε Παπακώστα ότι ο "ρεαλισμός" σε "συνολικότερα πολιτικά εγχειρήματα της αριστεράς" οδηγεί στον πολιτικό μιθριδατισμό και τη διολίσθηση; Όταν φύγατε από τον ΣΥΡΙΖΑ και πήγατε στη ΛΑΕ, αυτά σας πείραξαν. Όταν συνυπήρχατε όμως τόσο καιρό με τους ΣΥΡΙΖΑίους της Δύναμης Πολιτών, δεν σας είδα να προβληματίζεστε... Κι αν υποθέσουμε ότι είχατε αντίθεση, καλό είναι να γνωρίζετε ότι δεν μετράει στην πολιτική, τι πιστεύετε στα εσώψυχά σας, αλλά ποια πολιτική στάση και πράξη επιλέγετε δημόσια. Κι εσείς όλα αυτά τα χρόνια υπήρξατε ένας από τους νεροκουβαλητές του μορφώματος που λέγεται "Δύναμη Πολιτών" και που υπάρχει μόνον και μόνον για να είναι ο κ. Βασιλόπουλος δήμαρχος. Πού ήταν τότε η ανησυχία σας για τη "διολίσθηση" και τον "μιθριδατισμό"; Είχαν πνιγεί στους διαδρόμους της τοπικής εξουσίας...
Πιο κάτω τα πράγματα γίνονται χειρότερα: Ο κ. Παπακώστας κατηγορεί, δήθεν, τη διοίκηση Βασιλόπουλου, ότι στην ιδιωτικοποίηση του πρασίνου, στηρίχθηκε στις ψήφους της μνημονιακής αντιπολίτευσης. Μα, συγνώμη κ. Παπακώστα, με αυτό που γράφετε υποτιμάτε τη νοημοσύνη όλων μας. Η αλήθεια είναι ότι χρόνια, τώρα, η Δύναμη Πολιτών στηρίζεται στους μνημονιακούς (ΣΥΡΙΖΑίους) που βρίσκονται στο εσωτερικό της, και με τους οποίους συνυπήρχατε αρμονικά, ψηφίζατε κανονικά και απολαμβάνατε από κοινού τα οφέλη της τοπικής εξουσίας. ΕΣΕΙΣ δεν λέγατε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε μνημονιακός, γι αυτό και φύγατε και φτιάξατε τη ΛΑΕ; ΤΩΡΑ σας ενόχλησαν οι μνημονιακοί, που βρίσκονται στην αντιπολίτευση; ΟΙ ΣΥΡΙΖΑίοι της Δύναμης Πολιτών δεν σας είχαν ενοχλήσει τόσο καιρό; Και θέλετε να σας πιστέψει έστω κι ένας συμπολίτης μας; Σοβαρά;
Όσο προχωρεί η επιστολή Παπακώστα, τόσο αποκαλύπτεται η πραγματικότητα. Λέει στη συνέχεια: «Τιμώ τους και τις συντρόφισσες που δώσαμε μαζί αυτή τη μάχη, έστω και αν σε αυτή τη φάση δεν επέλεξαν το δικό μου δρόμο της ανεξαρτητοποίησης. Είμαι βέβαιος ότι θα είμαστε μαζί και σε άλλες μάχες που θα δοθούν στο επόμενο διάστημα». Ώπα! Εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν. Στην αρχή της επιστολής, ο κ. Παπακώστας μίλησε για Αρχές και Αξίες. Και τώρα, που ανεξαρτητοποιείται μετά από μια "κορυφαία" αντίθεση, όχι μόνο τιμά τους συντρόφους του που δεν έχουν τις ίδιες Αξίες με εκείνον (αφού ανέχονται όσα οι δικές του Αξίες δεν μπορούν να ανεχθούν), αλλά τους βεβαιώνει -ο κ. Παπακώστας- ότι στο μέλλον θα ξαναείναι μαζί. Δηλαδή Αρχές και Αξίες- λάστιχο.
Ναι! Λάστιχο! Γιατί οι πραγματικές Αρχές και Αξίες, κύριε Παπακώστα, είναι μέσα μας "αγκωνάρια" και προσδιορίζουν τη στάση μας. Δεν τις κάνουμε λάστιχο τις Αρχές και τις Αξίες για να καταγράψουμε τώρα μια "διαφωνία" αλλά στο μέλλον να έχουμε ανοικτή την πόρτα της επανόδου στην τοπική εξουσία, πριν τις επόμενες εκλογές ή με τη συμμετοχή σας στο ίδιο ψηφοδέλτιο. Αν η στάση σας προσδιορίζεται από Αρχές και Αξίες, η διαφορετική στάση οποιουδήποτε φανερώνει διαφορετικές Αρχές και Αξίες. Το παραθυράκι για να ξαναβρεθείτε, τι το θέλετε;
Όσο δε για τη συνέχεια της επιστολής, εκεί πια γίνεται η πλήρης αποκάλυψη: «Στο επιχείρημα ότι δήθεν τραυματίζω την πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο, απαντώ τα εξής: Σε όλες τις επιλογές που θα είναι σύμφωνες με τις αρχές και τις αξίες της παράταξης και της Αριστεράς, σε όλες τις μάχες για τα συμφέροντα των εργαζόμενων, των δημοτών, της προστασίας της ποιότητας της ζωής στην πόλη και της υπεράσπισης της δημοκρατίας, θα είμαι εκεί, όχι μόνο με την ψήφο μου αλλά με την ενεργή συμμετοχή στον αγώνα για αυτά. Σε επιλογές όμως όπως αυτή που είναι η αιτία για την ανεξαρτητοποίησή μου, θα είμαι απέναντι. Άλλωστε σε τέτοιες επιλογές, όπως περίτρανα απέδειξε η ψηφοφορία για την ανάθεση σε ιδιώτες της ανάπλασης των 11 πλατειών, η δημοτική αρχή δεν θα έχει ανάγκη της δικής μου ψήφου, αφού θα στηριχτεί «μετά χαράς» από τη νεοφιλελεύθερη – μνημονιακή αντιπολίτευση».
Μετάφραση της τελευταίας παραγράφου: Εντάξει, μωρέ, λέμε και καμιά αποτέτοια περί Αρχών, Αξιών και ιδιωτικοποίησης να περνάει η ώρα, κάνουμε και μαι μούφα ανεξαρτητοποίηση, αλλά παιδιά προσέξτε: Όποτε η Δύναμη Πολιτών έχει τις ψήφους της αντιπολίτευσης και δεν κινδυνεύει να μην περάσει μια απόφαση, εγώ ο Παπακώστας μπορεί και να μην ψηφίζω, για να δείχνω και καλά ασυμβίβαστος αριστερός. Όταν όμως η αντιπολίτευση θα είναι απέναντι, εγώ ο Παπακώστας θα βαφτίζω τη συγκεκριμένη πρόταση της διοίκησης 'αριστερή', και θα την ψηφίζω. Μωρέ μπράβο, ανεξαρτητοποίηση...
Θέλετε και του κερασάκι στην τούρτα; Είναι στον επίλογο: «Υ.Γ. Η απόφασή μου αυτή δεν είναι αποτέλεσμα ούτε συνιστά πειθαρχία στις διαδικασίες κάποιας συλλογικότητας. Είναι προσωπική μου επιλογή και η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά εμένα τον ίδιο.» Τι εννοεί «συλλογικότητας»; Φυσικά τη ΛΑΕ. Δηλαδή, το πιάσατε το νόημα; Όχι ρε παιδιά, δεν έχουμε τις ίδιες Αρχές και Αξίες με τους άλλους συντρόφους της ΛΑΕ. Οι δικές μου -του κ. Παπακώστα- μου επιβάλλουν να διαχωρίσω τη θέση μου από τη Δύναμη Πολιτών, αλλά την ίδια ώρα, μια χαρά συνυπάρχω στη ΛΑΕ με όσες και όσους έχουν άλλες Αρχές και Αξίες, οι οποίες του ς κάνουν να μην ενοχλούνται από την ιδιωτικοποίηση του πρασίνου και την παραβίαση των κόκκινων γραμμών. Αρχές και Αξίες λάστιχο, είπα; Χειρότερα: Αρχές και Αξίες τσιχλόφουσκα...
Θα κλείσω με τρεις παρατηρήσεις: Πρώτον: Στις επόμενες εκλογές, να μου το θυμηθείτε, μια χαρά θα είναι ο κ. Παπακώστας στο ψηφοδέλτιο της Δύναμης Πολιτών. Άλλωστε, το λέει στην επιστολή του: θα ξαναβρεθούμε στο μέλλον.
Δεύτερον: Η αποχώρηση- μαϊμού του κ. Παπακώστα κάνει ακόμα πιο ηρωική, αυθεντική και άξια τιμής και εκτίμησης την πραγματική αποχώρηση από αυτό το μόρφωμα, του ΚΥΡΙΟΥ Ορέστη Δούλου, που διαφώνησε, τους τα βρόντηξε και πήγε σπίτι του. Γιατί, πώς να το κάνουμε, κύριε Παπακώστα; Άλλα τα μάτια του λαγού, κι άλλα τα αυγά τα μάτια...
Και τρίτον: Το έχω πει και γράψει πολλές φορές. Η αριστερά στην Ελλάδα φαίνεται τόσο μεγάλη και ισχυρή, όσο σε καμία άλλη χώρα της δημοκρατικής Δύσης, μόνο και μόνο γιατί οι πολιτικοί της αντίπαλοι είναι πολιτικά, ιδεολογικά, κοινωνικά και πνευματικά παράλυτοι. Αλλά εάν οι Αρχές και οι Αξίες της αριστεράς έχουν την τύχη που τους επιφυλάσσει ο κ. Παπακώστας, τότε φαίνεται ότι καλύτερα από όλους, τους Έλληνες αριστερούς γνώριζε ο Στάλιν, γι αυτό και τους καταδίκασε στη Γιάλτα να βρίσκονται μόνιμως, αιωνίως, περί το 10% της ελληνικής κοινωνίας. Ούτε πάνω, ούτε κάτω.-
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ