του Γιώργου Παπαδόπουλου- Τετράδη
Όταν σου πέσει στο σπίτι το ηλεκτρικό και δεν ξέρεις πώς λειτουργούν οι ασφάλειες φωνάζεις τον ηλεκτρολόγο. Αν ο ηλεκτρολόγος δεν διορθώσει τη βλάβη φωνάζεις άλλον. Κι αν εμφανιστεί ένας ανειδίκευτος εργάτης και σου υποσχεθεί ότι θα στη φτιάξει με τα μισά λεφτά τον διώχνεις για απατεώνα. Δεν τον φέρνεις και μάλιστα δυο φορές!
Ο ελληνικός λαός βρίσκεται για πέμπτη φορά σήμερα στην επικίνδυνη θέση να παραμείνει σε κατευθυνόμενη φτώχεια για πολλές δεκαετίες και να χάσει τη δυνατότητα να διαχειρίζεται τον πλούτο της χώρας του. Βρίσκεται στα πρόθυρα να του αρπαχτεί ο πλούτος από ξένους ιδιοκτήτες και διαχειριστές, και εκείνος- ο λαός- να είναι απλός φτηνός εργάτης και χρεωμένος για τουλάχιστον τις τρείς επόμενες γενιές.
Το έργο «σου παίρνω τη χώρα, την εκμεταλλεύομαι εγώ αφού εσύ είσαι ανίκανος να το κάνεις και σου πετάω ένα ξεροκόμματο για να ζήσεις» παίζεται στην Αφρική εδώ και δεκαετίες με μεγάλη επιτυχία. Με όχημα πάντα τα δάνεια και τα χρέη. Η γη ανήκει είτε σε ξένα κεφάλαια είτε σε εγχώρια βασίλεια ιθαγενών, που την παραχωρούν έναντι πινακίου φακής στις κυβερνήσεις, που είναι πειθήνια όργανα ξένων δυνάμεων.
Ο πλούτος είναι υποθηκευμένος για δεκαετίες σε δανειστές που έχουν εισχωρήσει χωρίς να χρειάζονται τα δάνειά τους παρά μόνο ως πρόφαση για να υποθηκευτούν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές. Τα δάνειά τους κατασπαταλώνται από ιθαγενείς κυβερνήσεις που αγοράζουν όπλα και μισθοφόρους ώστε να κυβερνούν δια του τρόμου τους υπηκόους. Όπως εδώ αγοράζονται ψήφοι διορισμένων.
Οι ιθαγενείς έχουν περιοριστεί σε περιοχές που δεν έχουν πλουτοπαραγωγικό ενδιαφέρον για τους εκμεταλλευτές, οι οποίοι αγοράζουν ή νοικιάζουν τη γη για ψιχία και την εκμεταλλεύονται με ένταση. Τα κέρδη τα καρπούνται στο μεγαλύτερο όγκο τους εκτός χώρας και αφήνουν κάτι τις στις εντολοδόχους κυβερνήσεις. Ελάχιστα μένουν ως κόκκαλα για να επιζήσουν οι ιθαγενείς. Αν αυτό σας θυμίζει κάτι.
Οι χώρες είναι πλούσιες κα αποδίδουν τεράστια κέρδη είτε από το υπέδαφος σε μέταλλα και πολύτιμες πέτρες, είτε σε ορυκτά, σε αέρια, σε πρώτες ύλες σαν την ξυλεία, σε γεωργικά προϊόντα τεράστιας αφθονίας, σε αλιεύματα και σε αποδόσεις εμπορικών λιμανιών, σε καφέ, κακάο, ρύζι, ζαχαροκάλαμο, κόμι, μπαχαρικά, βαμβάκι, σιτηρά, καλαμπόκι και ο παράδεισος δεν έχει τέλος σε αφθονία.
Αλλά, αφού οι ιθαγενείς ήταν ανίκανοι να τα εκμεταλλευτούν και να ευημερήσουν ή δεν είχαν το ενδιαφέρον γιατί τους ένοιαζε μόνο να ζουν ήσυχα στα χωριά τους, τα εκμεταλλεύονται αυτοί που ξέρουν να παράγουν τον πλούτο.
Τα κέρδη πηγαίνουν στις ξένες εταιρίες που εκμεταλλεύονται, τυποποιούν, εμπορεύονται και εξάγουν τα προϊόντα και ένα ποσοστό μένει για τις εγχώριες διεφθαρμένες κυβερνήσεις που τα ιδιοποιούνται ανά φατρίες, συμμορίες και παραστρατιωτικές δυνάμεις.
Οι ιθαγενείς που εργάζονται στη γη, κάτω από τη γη και στις υπηρεσίες αμείβονται με ψίχουλα, αρκετές φορές ανίκανα να τους θρέψουν. Με πολλά εργατικά θύματα.
Τα κέρδη από τον τουρισμό είναι αστρονομικά και οι επισκέπτες της ηπείρου ξεπερνούν τους 150.000.000 το χρόνο. Οι περισσότεροι είναι εύποροι και όχι επιδοτούμενοι από τα ταμεία τους. Τα κέρδη πηγαίνουν στις αγγλικές, γαλλικές και γερμανικές κυρίως εταιρίες που εκμεταλλεύονται τις υποδομές, ενώ οι ιθαγενείς αμείβονται με ψίχουλα. Οι ιταλικές και αμερικάνικες εταιρίες κρουαζιέρας θησαυρίζουν και οι ντόπιοι κάτοικοι τους είναι πολύ χρήσιμοι να κοσμούν φολκλορικά το τοπίο.
Ο ενεργειακός πλούτος του υπεδάφους και του εδάφους (ορυκτά, ποτάμια, λίμνες, γεωθερμία), η θάλασσα και οι υποδομές παραγωγής και λειτουργίας (εργοστάσια και διανομείς) κατέχονται από ξένες εταιρίες οι οποίες θησαυρίζουν, καταστρέφουν αδιάφορα το περιβάλλον και αφήνουν ψίχουλα για δικαιώματα και ενοίκια σε κυβερνήσεις, τις οποίες κυβερνούν. Οι ιθαγενείς είναι αναλώσιμοι και «θα πρέπει να είναι και ευχαριστημένοι που έχουν δουλειά».
Συστήματα υγείας και παιδείας στηρίζονται κατά το ήμισυ από ξένες οργανώσεις του ΟΗΕ, μεγάλων ΜΚΟ και διεθνών εθελοντών και κατά το ήμισυ από τις κυβερνήσεις που αδυνατούν να στηρίξουν νοσοκομειακές υποδομές μεγάλου βαθμού με μέσα που να αρκούν για τα εκατομμύρια των αρρώστων που έχουν ανάγκη.
Βασική αιτία είναι ότι σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις είναι απολύτως διεφθαρμένες και ενδιαφέρονται περισσότερο να ξοδεύουν τον προϋπολογισμό σε πηγές προσωπικής και εμφύλιας απολαβής παρά σε έργα που δεν θα τους αποδώσουν κέρδος. Η ευημερία της πατρίδας τους είναι άγνωστο κέρδος. Πατρίδα τους είναι τα στενά τους συμφέροντα.
Αυτές οι κυβερνήσεις και οι πανταχού παρόντες έμποροι είναι ικανότατες, έτσι, στη μοιρασιά τεράστιων ποσών από υπερτιμολογήσεις και μαύρη αγορά φαρμακευτικού και νοσοκομειακού υλικού, την ώρα που δίπλα τους πεθαίνουν εκατοντάδες χιλιάδες από έλλειψη μιας απλής αντιβίωσης ή ενός εμβολίου.
Φυσικά, οι κυβερνήτες ζουν διαρκώς με τη φοβία ενός εσωτερικού εχθρού, όταν δεν τον καλλιεργούν επίτηδες, και φροντίζουν να έχουν σε εγρήγορση τα πλήθη που τους ακολουθούν, έτοιμα να τους υπερασπιστούν με τη γνωστή παγκοσμίως τέχνη «ή αυτοί ή εμείς». Η τακτική αυτή καταλήγει σχεδόν πάντα με τη διαπίστωση «την πλήρωσαν χιλιάδες λαού κι εμείς την κοπανήσαμε σώοι».
Φυσικά η Αφρική δεν ανήκει στην ευρωζώνη. Αλλά, μήπως και η Ελλάδα που ανήκει, έχει γλιτώσει τη χρεωκοπία και την επιτροπεία και την οικονομική και πολιτική αιχμαλωσία; Όχι απλώς δεν την έχει γλιτώσει, αλλά από το 2015 μέχρι σήμερα βυθίζεται περισσότερο στην αγκαλιά της.
Αν αναλογιστεί κανείς τι ποσοστό κυριαρχίας είχε η χώρα επί του πλούτου της και επί των εργατικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων της τον Δεκέμβριο του 2014 και τι έχει σήμερα θα φρίξει. Αν συγκρίνει το προσδοκώμενο μέλλον τότε με το σημερινό θα φρίξει. Επειδή σήμερα δεν υπάρχει προσδοκώμενο μέλλον καλύτερο, Υπάρχει πολύ χειρότερο.
Οι μέρες που θα έρθουν θα είναι ανατριχιαστικές για τους μισούς τουλάχιστον Έλληνες και ξένους της χώρας. Οι απολαβές θα γκρεμίζονται και τα βάρη θα πολλαπλασιάζονται. Το ρεύμα δεν θα έρχεται και ο ανειδίκευτος εργάτης θα καταστρέφει με την ασχετοσύνη του τον πίνακα ακόμα περισσότερο.
Από την άλλη, οι πρώτοι ηλεκτρολόγοι που κλήθηκαν να αποκαταστήσουν τη βλάβη αποδείχτηκαν κουτοπόνηροι απατεώνες. Ένας πού κάτι σκάμπαζε είχε ένα συνεργείο για κλάματα και οι νοικοκυραίοι γοητεύτηκαν από τον ανειδίκευτο. Ήτανε νέος και ωραίος.
Οι ξένοι σύμβουλοι και δανειστές αποδείχτηκαν από ανίδεοι μέχρι άρπαγες της χώρας με σχέδιο. Στην Αφρική έχει πιάσει. Αρπάζεις τις πηγές του παραδείσου, πλουτίζεις και αφήνεις στους ιθαγενείς όσα ψίχουλα νομίζεις ότι αρκούν για να ζήσουν. Ταυτόχρονα, τους έχεις στο ίδιο τραπέζι να τρώνε μαζί σου και γράφει μπροστά τους «εταίροι». Ενώ από τη συμπεριφορά τους θα έπρεπε να γράφει «εταίρες».
Το έχω ξαναγράψει τον Δεκέμβριο του 2014 και την ίδια άποψη έχουν πλέον αρκετοί από το σόι του ανειδίκευτου εργάτη. Παιδιά, δεν την ξέρετε τη δουλειά και δε μαθαίνεται σε μια νύχτα. Κακώς την πήρατε. Δώστε τη σε κανέναν ηλεκτρολόγο προτού καεί όλο το σπίτι. Κι αν έχετε το μεράκι να γίνετε ηλεκτρολόγοι παρακολουθήστε σε καμιά σχολή να μάθετε πώς γίνεται και άμα σοβαρευτείτε ξαναδώστε προσφορά. Αλλά, με δίπλωμα. Όχι μαντροχαλαστή.
liberal
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: