Του Διαμαντή Σεϊτανίδη
"Δεν γράφεις, πια", μου είπε ένας καλός φίλος τις προάλλες. Δεν ήταν ο πρώτος. Είχαν προηγηθεί κάμποσοι, που μου επεσήμαναν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ότι "δεν γράφω, πια" για τα δημοτικά μας πράγματα. Δεν γράφω τίποτα.
Σωστά. Δεν γράφω τίποτα, γιατί δεν υπάρχει τίποτα να γράψω. Πραγματικά, δεν έχω κανένα ερέθισμα, να γράψω μια σκέψη, να βάλω μια φωτιά, να προκαλέσω όσους έχουν απομείνει ενεργοί σε αυτή την πόλη να πουν τη δική τους γνώμη, τη δική τους άποψη, να γίνει ένας διάλογος, να κινηθεί λίγο το έλος.
Μπα. Τίποτα. Για την ακρίβεια η δημοτική Αρχή κάνει πράγματα, κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν τα βλέπει, αλλά δεν έχει αντιπολίτευση που να την πιέζει ή για να κάνει περισσότερα, ή για να κάνει ουσιαστικότερα. Διότι, ας μην κρυβόμαστε, το έχω ξαναγράψει: Αντιπολίτευση στο δήμο μας, απλώς ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
Από πού να ξεκινήσω; Από την πάλαι ποτέ Ένωση Δημοτών; Οι προσκείμενοι στο Χάρη Τομπούλογλου δεν θέλουν ούτε να βλέπουν το Γεωργαμλή. Στους δε τρεις που εξελέγησαν στο δημοτικό συμβούλιο, οι δυο (Γιάννης Τομπούλογλου και Χρήστος Κοπελούσος) είναι... προσκείμενοι. Άρα, μένει μόνο ο Γεωργαμλής. Παίρνει ο έρμος πού και πού το λόγο, λέει μια κοινοτοπία, δέκα δεύτερα, άντε δώδεκα, και μετά... τέλος η αξιωματική αντιπολίτευση. Αυτά στο δημοτικό συμβούλιο μέσα. Γιατί έξω, ο Λύσσανδρος είναι απλώς "καλό παιδί". Αμφιβάλλω όσοι τον έχουν -και σωστά- για "καλό παιδί", αν γνωρίζουν ότι μετέχει στο δημοτικό συμβόυλιο. Αμφιβάλλω πολύ.
Ο Αράπογλου, είναι αλήθεια ότι κάνει αντιπολίτευση μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, και μάλιστα έχει το προνόμιο να είναι, ίσως, ο μόνος που μπορεί να εκνευρίσει το δήμαρχο. Αλλά εκτός δημοτικού συμβουλίου, στη ζώσα κοινωνία της πόλης, δεν δείχνει διατεθειμένος, προς το παρόν τουλάχιστον, να παρέμβει δυναμικά. Η αίσθησή μου είναι ότι αφήνει το χρόνο να κυλήσει, ώστε να συγκεντρώσει δυνάμεις κοντύτερα στις δημοτικές εκλογές και τότε να επιχειρήσει να κερδίσει τους πολίτες της Φιλαδέλφειας και της Χαλκηδόνας, που δεν ενδιαφέρονται ούτε παρακολουθούν τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου. Δεν ξέρω, όμως, αν τότε θα είναι επαρκής ο χρόνος για να ανατρέψει την συνεχή επικοινωνία του Βασιλόπουλου με τμήματα της τοπικής μας κοινωνίας. Αυτό, μένει να αποδειχθεί. Προσωπικά δεν πιστεύω σε σύντομες εκλογικές εκστρατείες, ιδιαίτερα απέναντι σε αντιπάλους που κινούνται μέσα στην κοινωνία όλο το διάστημα μεταξύ δυο εκλογικών αναμετρήσεων.
Το Ζούμε Μαζί, πορεύεται όπως δημιουργήθηκε: Με τον επικεφαλής του να απολαμβάνει μιας ευρύτατης παραδοχής και εκτίμησης ως άτομο που ταυτίστηκε με τον αθλητισμό και τα ιδανικά του στο παρελθόν, αλλά και ως ένας ευυπόληπτος και σεβαστός από φίλους κι αντιπάλους συμπολίτης μας, σήμερα. Παράλληλα οι δυο άλλοι δημοτικοί του σύμβουλοι έχουν ευρύ κοινό που τους εκτιμά στη Φιλαδέλφεια ο Κώστας Ντάτσης και στη Χαλκηδόνα ο Νίκος Παπανικολάου. Η τριάδα έχει χαλαρούς δεσμούς μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο, αφού σε αρκετές περιπτώσεις άλλα ψηφίζει ο ένας κι άλλα ο άλλος. Το ζήτημα με το Ζούμε Μαζί είναι ότι αυτά τα χαρακτηριστικά τα είχε και πριν τις δημοτικές εκλογές του 2014, αλλά απεδείχθη ότι δεν ήταν αρκετά για να μπει στη δυάδα και να διεκδικήσει το δήμο. Με δεδομένο ότι αυτά τα χαρακτηριστικά δεν μεταβάλλονται, ούτε πληθαίνουν, ούτε ελαττώνονται, αναρωτιέμαι πώς θα επιδιώξει πειστικά μια καλύτερη παρουσία στις προσεχείς δημοτικές εκλογές...
Νέα Προοπτική προφανώς δεν υφίσταται. Ο Μιχάλης Κουτσάκης είναι ουσιαστικά μόνος του έσα στο δημοτικό συμβούλιο, ενώ η παράταξη δεν έχει όργανα που να λειτουργούν, ούτε κόσμο πρόθυμο και οργανωμένο να βγει προς τα έξω. Η Έφη Γαϊτανά μια έρχεται και τρεις απουσιάζει από τις συνεδριάσεις, ενώ στη ζωή της πόλης είναι κυριολεκτικά ανύπαρκτη.
Το Μπροστά, δημιουργήθηκε λίγες εβδομάδες πριν τις προηγούμενες εκλογές και διελύθη λίγες ημέρες μετά από αυτές. Η ουσιαστική αποχώρηση του Παντελή Γρετζελιά και των "δικών" του, άφησαν το δίδυμο Αγαγιώτου- Σιώρη μόνο του να κινείται μέσα στο δημοτικό συμβούλιο, όχι όμως έξω από αυτό. Ειδικά για την επικεφαλής του συνδυασμού, είναι ενδεικτικό ότι στις δημοτικές εκλογές του 2010 ψηφίστηκε για να διοικήσει το δήμο και λίγο αργότερα πέρασε στην πιο σκληρή αντιπολίτευση. Αντίθετα, στις εκλογές του 2014 ψηφίστηκε για να ασκεί αντιπολίτευση και μόλις λίγους μήνες μετά, εμφανίζεται να ξεροσταλιάζει έξω από την πόρτα της Δύναμης Πολιτών, περιμένοντας κάποιον να της ανοίξει, μήπως και επιβιώσει και στην επόμενη δημοτική κάλπη.
Τέλος η Δανάη Γκούμα είναι η γνωστή Δανάη Γκούμα, με τα ξεσπάσματά της -συνήθως όχι δικαιολογημένα- μέσα στο συμβούλιο, που όμως έξω από αυτό απλώς έχει επιλέξει να ταυτίζεται με το ΚΚΕ και τις δικές του πρωτοβουλίες.
Κοντολογίς, αντιπολίτευση ουσίας δεν υπάρχει. Από την απόλυτα πιεστική, μέχρι κακοπιστίας αντιπολίτευση που είχαμε στο προηγούμενο συμβούλιο -με μπροστάρηδες τους Τομπούλογλου και Γρετζελιά- περάσαμε στο άλλο άκρο, με τη σημερινή διοίκηση να δρα, όπως δρα, και την αντιπολίτευση να έχει πέσει σε... μόνιμη χειμερία νάρκη. Χειμώνα- καλοκαίρι...
Δυο παράγοντες που ίσως αποφασίσουν να αποτελέσουν "νέες" παρουσίες στις επόμενες δημοτικές εκλογές είναι η ομάδα περί τον Χάρη Τομπούλογλου κι εκείνη περί τον Παντελή Γρετζελιά. Ο πρώτος αναμένει την έκβαση των δικαστικών του εκκρεμοτήτων, ώστε να καθορίσει στη συνέχεια την πορεία του και στα δημοτικά μας πράγματα. Εάν η εξέλιξη είναι πολύ ευνοϊκή γι αυτόν, δεν αποκλείεται να τον ξαναδούμε επικεφαλής ψηφοδελτίου. Αν όχι, η ομάδα θα παραμείνει δεμένη, με άλλον επικεφαλής. Αρκεί η επιλογή αυτού του τελευταίου, να μην είναι... α λα Γεωργαμλή...
Ο Γρετζελιάς, μετά το τέλος της παρουσίας του στην ΑΕΠΙ, έχει πολύ ελεύθερο χρόνο και όσοι τον συναντούμε, βλέπουμε έναν άνθρωπο με τη ζωντάνια και την ενεργητικότητα του παλιού καιρού. Άρα, η λογική σκέψη είναι ότι δεν αποκλείεται κι αυτός να εμπλακεί και πάλι, σε μια προσπάθεια να πάρει ο ίδιος τη ρεβάνς του... 2002, χωρίς λάθη τύπου Αγαγιώτου στην κορυφή του συνδυασμού.
Ορίστε, κύριοι, τα έγραψα. Δηλαδή, τι έγραψα; σενάρια. Σενάρια υπάρχουν, όχι γεγονότα. Σκέψεις υπάρχουν, όχι δράσεις. Φιλοδοξίες υπάρχουν, όχι πραγματική άσκηση πολιτικής.
Από γεγονότα, από δράσεις, από πραγματική άσκηση πολιτικής... τίποτα!