Από τον συμπολίτη μας κ. Σπύρο Καβακόπουλο λάβαμε την παρακάτω ανοικτή επιστολή στο δήμαρχο Άρη Βασιλόπουλο και τις επισυναπτόμενες φωτογραφίες
*****
Κε Δήμαρχε,
Τον Απρίλιο του 2015, με αφορμή αναρτήσεις σας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την ανακατασκευή του 1ου δημοτικού, δύο φορές σας είχα προειδοποιήσει και γνωρίσει τα εξής. Πριν παραδοθεί το σχολείο στην ανάδοχη εταιρία, ο δήμος να πάρει και αξιοποιήσει κάθε χρήσιμο υλικό του σχολείου. Μου απαντήσατε χαρακτηριστικά γράφοντας : «…..ότι αξιοποιήσιμο υπάρχει στο σχολείο θα μεταφερθεί αλλού πριν την κατεδάφιση. Μην ανησυχείς λοιπόν, δεν θα γίνει πλιάτσικο».
Πέρασα λοιπόν χθες και είδα τα κεραμίδια από τις ισόγειες αίθουσες, να έχουν τοποθετηθεί σε παλέτες και σελοφάν (φωτο 1). Χάρηκα γιατί νόμισα ότι θα τα πάρει ο δήμος. Ρωτώντας όμως τον υπεύθυνο μηχανικό, πληροφορήθηκα ότι θα τα πάρει η ανάδοχος εταιρία. Το ίδιο και για τα μεταλλικά μασίφ κάγκελα περίφραξης (φωτο 2-3). Τον ρώτησα επίσης αν μπορούσα να αγοράσω μέρος από αυτά και μου απάντησε καταφατικά.
Σας ρωτώ λοιπόν κε Δήμαρχε,
1ον. Γιατί αφήσατε τα μασίφ μεταλλικά κάγκελα να τα πάρει ο ανάδοχος, υπάρχει πλήθος δημοτικών χώρων που τα χρειάζονται (κοιτάξτε φωτογραφίες). Η παιδική χαρά στον Κένταυρο έχει ανάγκη αυτών των κιγκλιδωμάτων καθώς τα παιδιά κινδυνεύουν να κατακρημνισθούν από την πλευρά της εκκλησίας (φωτο 4), παρόμοια ανάγκη υπάρχει και περιμετρικά του πρασίνου, ανατολικά της λίμνης όπου κάθονται δημότες με παιδιά (φωτο 5-6). Θα μπορούσα να αναφέρω δεκάδες άλλων περιπτώσεων όπου έχουν την ανάγκη των στιβαρών και μασίφ αυτών μεταλλικών κιγκλιδωμάτων (φωτο 7-8). Ο πρώην δήμαρχος κος Στ. Κόντος σε παρόμοια περίπτωση, αξιοποίησε τα κάγκελα περιφράσσοντας το δάσος από την πλευρά της σχολής χωροφυλακής (φωτο 9). Εσείς γιατί δεν κάνετε το ίδιο;;
2ον Τον Δεκέμβριο του 2011 στις δύο τα μεσάνυχτα, με κίνδυνο της προσωπικής μου ασφάλειας, απέτρεψα τρεις κλέφτες ανεβασμένους στην κεραμοσκεπή των ισογείων αιθουσών να αποκολλούν κεραμίδια. Τους φώναξα ότι ειδοποιώ πάραυτα την αστυνομία και έτσι διασώθηκαν. Την επόμενη, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, έκανα σχετική ανάρτηση βάζοντας φωτογραφίες με τα αποξηλωμένα υπό κλοπή κεραμίδια (φώτο 10). Τώρα για αυτά τα καινούργια σχεδόν κεραμίδια (οι αίθουσες νεόδμητες) που διασώθησαν, αδιαφορείτε και τα παίρνει ο ανάδοχος. Ακόμη κι αν δεν τα ήθελε ο δήμος, θα μπορούσε να τα πουλήσει ή ακόμη καλύτερα να τα διαθέσει σε φτωχές οικογένειες του προσφυγικού συνοικισμού με προβλήματα κεραμοσκεπής.
3ον Ο καινούργιος λέβητας αερίου για την θέρμανση του σχολείου (δύο ετών), τον πήρε ο δήμος ή τον άφησε στον ανάδοχο;;;
4ον Οι τουαλέτες, οι αποθήκες και το λεβητοστάσιο του σχολείου, είναι σκεπασμένα καθ’ ολοκληρία με πλάκες αμιάντου (ελενίτ). Για την αφαίρεση τους, υπάρχει ευρωπαϊκή οδηγία που υποχρεώνει ακόμη και για πολύ μικρές ποσότητες, το έργο να ανατίθεται σε εξειδικευμένες και πιστοποιημένες εταιρίες. Οι τεχνικοί κατά την αφαίρεση, φοράνε μάσκες με φίλτρα, γάντια, ειδικές στολές. Να σημειωθεί ότι ο ιδιοκτήτης κάθε σπιτιού μετά την αφαίρεση αμιάντου, παραλαμβάνει πιστοποιητικό νόμιμης διάθεσης, διότι ο αμίαντος προς καταστροφή, εξάγεται στην Γερμανία και απαγορεύεται αυστηρά η ταφή του σε ΧΥΤΑ. Ρωτώ κε Δήμαρχε υπάρχει αυτή η πρόβλεψη ή θα επαναληφθεί το ίδιο που έγινε και κατά την κατεδάφιση του Κενταύρου, όπου οι άκρως καρκινογόνες μικρές ίνες από την κονιορτοποίηση του εκεί αμιάντου, διαχύθηκαν στην ατμόσφαιρα;; Σε σχόλιο τότε, σας είχα επισημάνει το τραγικό λάθος. Πιστεύω να μην επαναληφθεί, ώστε ν’ αντιμετωπίσετε την κείμενη νομοθεσία.
5ον Θα ήθελα να μάθω αν πριν την δημοπράτηση, συντάχθηκε μελέτη για τα αξιοποιήσιμα υλικά του σχολείου (έτσι πρέπει να γίνεται); Και αν «ναι» υπάρχει άδεια της πολεοδομική υπηρεσίας για την αφαίρεση των υλικών αυτών πριν αναλάβει η ανάδοχος εταιρία;
Κύριε δήμαρχε εκτός από το πλιάτσικο των απλών πολιτών, υπάρχει και το συντεταγμένο από την αδιαφορία.
Πόσο θα ‘θελα να με πληροφορούσε κάποιος ότι κάνω λάθος…………….
Τελειώνοντας οφείλω να πω, ότι μετά τους μακροχρόνιους και επανειλημμένους τεχνικούς ελέγχους, δικαιώνεται ο πρώην δήμαρχος Στ. Κόντος για την επικινδυνότητα του σχολείου.
Με εκτίμηση
Σπύρος Καβακόπουλος
