Το Θέατρο Ροές θα είναι φέτος η έδρα ενός νέου δικτύου καλλιτεχνών, Res Ratio, που φιλοδοξεί να ελκύσει δημιουργούς με κοινή αφετηρία την έρευνα στην παραγωγή έργων παραστασιακής τέχνης και σκηνικής γραφής.
Η βασική δραστηριότητα του Δικτύου είναι να σχετίζει δημιουργούς οι οποίοι δεν εμφανίζονται με τυχαία επιλογή αλλά έχουν επιλέξει ο δρόμος της εργασίας τους να είναι η έρευνα στα παραστασιακά. Ακόμα και αν αυτό αφορά σε ενεργήματα εκτός θεάτρου όπως μια in situ παράσταση σε ένα συγκεκριμένο χώρο των Αθηνών, ο οποίος να είναι εξωθεατρικός ως προς την καταγωγή του.
Για την περίοδο 2015-16, οι καλλιτέχνες-πυρήνας του Δικτύου Άρης Σερβετάλης, Έφη Μπίρμπα, Μιχαήλα Πλιαπλιά και Νίκος Ηλίας, επέλεξαν να παρουσιάσουν στο Θέατρο Ροές που αποτελεί τη στέγη των δραστηριοτήτων τους τα έργα Vasistas – DOMINO, του Δημήτρη Καραντζά - Τέφρα και Σκιά, του Kινητήρας / ΕΚ ΠΛΗΞΗ - Το δικό μου Ψάρι και του Ευθύμη Φιλίππου- Τα ωραία χέρια μας.
Αφετηρία μας ήταν η περσινή συνάντηση στον «Σωσία» και πέρα από την επαγγελματική συναναστροφή, μπορέσαμε και μοιραστήκαμε τις ανάγκες και τις ανησυχίες μας. Και ότι αυτή η ανησυχία θα μπορούσε να δημιουργήσει μια πορεία. Τους συναντήσαμε στο θέατρο Ροές και μας μίλησαν για το εγχείρημά τους.
— Πως αποφασίσατε αυτό το εγχείρημα και ποιούς αφορά;
Έφη: Αυτό που κινητοποίησε τη δράση εντός αυτού που ονομάσαμε δίκτυο είναι μια δραστηριότητα που σχετίζεται με ένα δίκτυο καλλιτεχνών και όχι θεατρικών παραγωγών ή έργων. Είναι ένα σημείο που διαφοροποιεί ίσως την συνεργασία μας. Είναι μια συνεργασία δημιουργών και όχι μια ομάδα που κάνει παραγωγή των έργων.
Άρης: Από τον τρόπο που θέλουμε να δουλεύουμε έχουμε συνειδητοποιήσει ότι ο κάθε δημιουργός που παίρνει μέσα στα χέρια του ένα έργο θέλει να δημιουργήσει την προσωπική του ανάγνωση μές από αυτό και να μην είναι τόσο περιοριστική. Θέλουμε κυρίως να δημιουργήσουμε τις συνθήκες ώστε ο δημιουργός να έχει τα εφόδια και τις συνθήκες και να κάνει τη δική του ερμηνεία πάνω σε ένα έργο, ένα ερέθισμα, μια αφορμή ή οτιδήποτε.
Έφη: Ουσιαστικά υπάρχουν δυο αφετηρίες: Η τάση να συσχετίσει δημιουργούς και να τους φέρει σε μια κοινή έδρα και η δεύτερη τάση να αφορά σε ερευνητικές στάσεις δημιουργών απέναντι στα παραστασιακά.
- Ποιά είναι η αφετηρία της συνεργασίας αυτής;
Νίκος: Αφετηρία μας ήταν η περσινή συνάντηση στον «Σωσία» και πέρα από την επαγγελματική συναναστροφή, μπορέσαμε και μοιραστήκαμε τις ανάγκες και τις ανησυχίες μας. Και ότι αυτή η ανησυχία θα μπορούσε να δημιουργήσει μια πορεία. Το Res Ratio είναι ένα δίκτυο που θέλουμε να λειτουργήσει σαν ένας πόλος έλξης, δεν είμαστε μια ομάδα. Είμαστε διαχωρισμένοι σε επίπεδο καλλιτεχνικό και προερχόμαστε από διαφορετικά τοπία. Ο καθένας από εμάς έχει το δικό του χρωματισμό. Οπότε από διαφορετικές ανάγκες προερχόμενοι δημιουργούμε μια κοινή πορεία. Όλοι πιστεύουμε ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός και έτσι έχουμε σταθεί αρκετά στο γιατί ξεκινάμε. Αλλιώς θα κάναμε ακριβώς αυτό που δεν είμαστε: θα κάναμε μόνο παραγωγές. Η δική μας βάση και αφετηρία είναι η έρευνα.
— Η έρευνα είναι η λέξη που σας χαρακτηρίζει;
Έφη: Είναι στόχευση μέσα από τα έργα των συγκεκριμένων καλλιτεχνών.
Άρης: Εδώ μας ενδιαφέρει πολύ και το σημειώνουμε, να γνωρίσουμε ανθρώπους από άλλες χώρες και να έρθουμε σε επαφή με καλλιτέχνες που δε γνωρίζουμε την πολιτιστική τους καταγωγή. Μας ενδιαφέρει αυτός ο διάλογος που υπάρχει μέσα από τις παραστατικές τέχνες και με άλλους ανθρώπους έχει να δώσει πολλά και έχει έναν πολύτιμο εκπαιδευτικό χαρακτήρα για εμάς.
— Σας επηρέασε στην απόφασή σας το γεγονός ότι ξεκινάμε σε μια πολύ δύσκολη περίοδο;
Νίκος: Σίγουρα κάθε δράση πρέπει να έχει μια βάση. Σίγουρα το οικονομικό κομμάτι είναι σημαντικό παρόλα αυτά επειδή μιλάμε για ένα δίκτυο καλλιτεχνών που χτίζεται, αυτό δεν λειτούργησε ανασταλτικά. Τελικά σίγουρα πρέπει να 'χει παρουσία οικονομική όλο αυτό, αλλά η στιγμή δεν πρέπει να αφήσουμε να μας επηρεάσει.
Έφη: Αν διακόψουμε αυτή τη λειτουργία μας, είναι όπως το παρασυμπαθητικό. Εμφανώς συμβαίνει αυτόματα. Εμφανίζεται ένας μηχανισμός που πυροδοτείται και τροφοδοτείται αυτόματα από την ίδια την ανάγκη. Εκεί γεννιέται ένα έργο. Και εγκαθίσταται στην τοπιογραφία της ανάγκης. Η συγκεκριμένη χρονική συνθήκη είναι αυτή που δημιούργησε αυτό το επίπεδο μεταξύ μας. Και θεωρώ ευτυχή ως προς τον εαυτό της και τις προθέσεις της, αυτή τη γέννηση, όντως σε μια δύσκολη στιγμή τουλάχιστον ως κέλυφος και εύχομαι να εξελιχθεί εσωτερικά πιά. Να εμφανιστεί κάτι μέσα από αυτό.
— Μιλήστε μου για τον άξονα των φετινών σας επιλογών. Τι καλύπτει;
Νίκος: Υπήρξε ένας προβληματισμός γύρω από μια θεματική.
Μιχαήλα: Μας ενδιαφέρουν αρχικά οι άνθρωποι που δεν εκπλήσσονται. Υπάρχει ένας πόθος. Προς αυτό τον πόθο χρησιμοποιούνται εργαλεία που είναι διανύσματα, γνωρίζουν λοιπόν ήδη ή είναι υποψιασμένοι ότι δουλεύοντας με τα εργαλεία, δουλεύουν με πράγματα.
Έφη: Για παράδειγμα ο Δημήτρης Καραντζάς έχει αποδείξει μέσα από τις δουλειές του ότι η εσωτερική ρυθμολογία ενός έργου αρθρώνεται μουσικολεκτικά. Η ρυθμολογία έχει βρει τόπο να εγκατασταθεί μέσα στη δουλειά του μέσω του ήχου. Μιλάει για μια ηχητική δραματουργία που προέκυψε από ένα ερευνητικό πεδίο. Οι Vasistas έχουν δείξει την μονοδρομική κατεύθυνσή τους στην έρευνα μέσα από το σώμα και το λόγο. Η Αντιγόνη Γύρα με την παιδική αυτή δράση, την οποία εντάξαμε γιατί το παιδί είναι το μόνο πάσχον στα καλλιτεχνικά του τόπου, είναι ένα αποφάγι με ένα τρόπο ενός δείπνου, ασχολείται πολύ πυρηνικά με το ζητούμενο της έκπληξης του παιδιού και της συναισθηματικής αποφόρτισης. Και αυτή ασχολείται με την έρευνα στο συγκεκριμένο κομμάτι και εγώ από τη μεριά μου έχοντας καταγωγή και αφετηρία τα εικαστικά προσπαθώ να προσεγγίσω όλο το εύρος της εικόνας και της δράσης, ενώ αποτάσσομαι την πυρηνική θεατρική σύμβαση του αφηγήματος, κάνοντας μια άλλη δραματουργία και λειτουργώντας εξωθεατρικά. Δεν είναι ας πούμε ένα κείμενο του Ευθύμη Φιλίππου που προσαρμόζω. Δημιουργείται αμφίδρομα ακριβώς αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Θα συγκροτείται μέχρι τη στιγμή που θα παρουσιαστεί. Οπότε ο κοινός παρονομαστής όλων των δημιουργών είναι η έρευνα με τον τρόπο και την οπτική καθενός. Κάθε χρόνο, αυτή είναι η ευχή μας θέλουμε να εμπλουτίζεται αυτό το Δίκτυο με νέες οπτικές. Για όλους εμάς είναι σημαντικό να εκπαιδευόμαστε και εμείς μέσω των καλλιτεχνικών ανταλλαγών.
— Έχετε ένα κομμάτι σεμιναρίων και εκπαίδευσης
Έφη: Θέλουμε να συνυπάρξουμε δημιουργικά με άλλους δημιουργούς. Να συνομιλήσουμε δημιουργικά μαζί τους. Το σεμιναριακό κομμάτι που σχετίζεται με αυτό είναι περισσότερο εκπαιδευτικό για τον ίδιο τον δημιουργό. Είναι σαν πρόσκληση σε δημιουργούς για να συνυπάρξουμε, να ανοίξουμε λίγο το βλέμμα. Αυτή είναι η αφετηρία κόμμα και του εκπαιδευτικού κομματιού που θα σχετίζεται με τα σεμινάρια.
— Με το κοινό τι είδους συνομιλία θα θέλατε να έχετε;
Έφη: Έχω την αίσθηση ότι έχει απαξιωθεί πλήρως η πλατεία. Έχει απαξιωθεί πνευματικά, ηθικά και οντολογικά και ηθικά. Και σε αυτό δε φταίει η πλατεία. Πρέπει να κοιτάξουμε εμάς, μέσα μας σε σχέση με αυτό για να μιλήσουμε για το πρόβλημα. Γιατί το πρόβλημα δεν υφίσταται χωρίς το δικό μας συσχετισμό και οφείλω να δω πώς δρω απέναντί του. Γιαυτό έχω χαρά όταν έρχομαι σε επαφή για παράδειγμα με μια ξένη ομάδα που με θεωρεί αντάξιο του εγχειρήματός της με ένα τρόπο.
— Το ερευνητικό ή το πειραματικό θέατρο είναι οικείο στον κόσμο;
Άρης: Αυτό όλο έχει μια προέκταση του πως να αντισταθεί κάποιος σε μια μαζοποίηση. Να προχωρήσει και να βγάλει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του, ή μια ιδιαίτερη ανάγνωση. Και να βγει από το άτομο. Κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι τον πειραματισμό και την έρευνα. Ότι μιλάμε για κάτι πολύ φυσιολογικό. Να ανακαλύψουμε ποιοί είμαστε και να το επικοινωνήσουμε. Έχουμε φτάσει στο σημείο να λέμε το φυσιολογικό πειραματικό και έχουμε φτάσει να λέμε φυσιολογικό και κανονικό μια τυποποίηση. Εκεί εμφανίζεται ο δικός μας προβληματισμός και η δική μας ανάγκη.-
lifo
δεν βρέθηκαν σχόλια επισκεπτών...