Του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Η διαβούλευση του δήμου με τους φορείς της πόλης για τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων έστειλε μερικά δυσάρεστα μηνύματα στην τοπική μας κοινωνία.
Το πρώτο είναι ότι όσοι συμμετείχαν στη διαβούλευση, δεν κατάφεραν το ελάχιστο, δηλαδή να συμφωνήσουν για το τι χρειάζεται ο κάτοικος και ο εργαζόμενος στη Νέα Φιλαδέλφεια και τη Νέα Χαλκηδόνα. Οι περισσότερες τοποθετήσεις ήταν ναι ή όχι στο γήπεδο, δεν απαντούσαν στο τι χρειάζεται η πόλη. Μερικοί στάθηκαν σε μια «μέση» που θυμίζει Πόντιο Πιλάτο (δεν υιοθέτησαν ούτε την άποψη της ΑΕΚ ούτε του Επιμελητηρίου...) κι άλλοι στήριξαν την άποψή τους για την κατασκευή ή όχι του γηπέδου, δεν απάντησαν στα όσα έθεσε το Επιμελητήριο, δηλαδή για το ύψος του νέου γηπέδου, σε σχέση με τον προσφυγικό συνοικισμό, για το κυκλοφοριακό, για το άλσος κλπ.
Το δεύτερο είναι ότι με αφορμή το γήπεδο, προκύπτει εμφανώς πως δεν υπάρχει η ψυχική ενότητα μεταξύ των φορέων της πόλης, του δήμου συμπεριλαμβανομένου. Δυο- τρεις- πέντε εκπρόσωποι που πιθανώς διαφωνούν, αλλά σίγουρα θεωρούν πάνω από όλα το συμφέρον της πόλης, δεν μπορεί να κάνουν διάλογο κωφών. Αντίθετα, πρέπει να συντείνουν στην εξεύρεση λύσεων, στη λείανση των διαφορών, στην ανάδειξη των σημείων που συμφωνούν, στις αμοιβαίες υποχωρήσεις όπου διαφωνούν. Κι αυτό δεν έγινε στη συγκεκριμένη διαβούλευση.
Ορισμένοι, μάλιστα, είπαν δημόσια ότι δεν γνωρίζουν τις παραμέτρους του θέματος. Μα, συγνώμη, τότε γιατί προσήλθαν να συζητήσουν; Εάν δεν προετοιμάζεται κάποιος που μετέχει σε μια διαβούλευση, πώς είναι δυνατό να εκφέρει έγκυρη γνώμη;
Κι όμως, η αλήθεια είναι απλή: Ο δήμος και οι άλλοι φορείς της πόλης, οφείλουν (δεν είναι επιλογή τους, στην πραγματικότητα ΟΦΕΙΛΟΥΝ) να συμφωνήσουν στα αυτονόητα: ότι οι επαγγελματίες της Φιλαδέλφειας και της Χαλκηδόνας θα ωφεληθούν πολύ από την ύπαρξη του γηπέδου της ΑΕΚ, και σήμερα εκτός από το σχέδιο που ονομάζεται «Αγιά- Σοφιά». Ότι οι κάτοικοι της πόλης θα υποστούν μια επιβάρυνση, η οποία μπορεί να μικρύνει εάν ληφθούν κάποιες πρόνοιες από τώρα. Ότι η ΑΕΚ θα κάνει και πάλι όλη την Ελλάδα να μιλάει για τη Νέα Φιλαδέλφεια. Αλλά και ότι οι κάτοικοί αυτής εδώ της πόλης θέλουν, επιτέλους, να πάψουν να καίγονται κάδοι στη γειτονιά τους, να πάψουν να βρίσκουν συνθήματα γραμμένα στους τοίχους του σπιτιού τους, να χαίρονται την ομάδα της πόλης, χωρίς να πληρώνουν αυτοί τα όποια «σπασμένα». Απλά πράγματα...
Απλά, αλλά δύσκολα στο να συμφωνηθούν σε μια διαβούλευση που επίκεντρό της έπρεπε να είναι ο κάτοικος και ο εργαζόμενος στη Φιλαδέλφεια και τη Χαλκηδόνα. Όχι τα «θέλω» των συμμετεχόντων στη συζήτηση...-